Snelle acties en reacties, het wordt van je verwacht!

Je mobiel roept!

Voorrang aan je mobiel!
???

Op mijn pad kwam een onderzoekje naar het gebruik van de mobiele telefoon onder medewerkers in een bedrijf van formaat. Het is een onderwerp dat ook mijn moeder en mij bezig houdt, wetende dat zij de meest vreselijke ziekte met al haar kracht heeft moeten bevechten. Een stukje uit het interview vind ik toch echt wel de moeite waard om te delen. Al is het alleen maar omdat ik hoop dat men begrijpt dat er meer dingen op de wereld belangrijk zijn in ons nieuwe ‘sociale tijdperk’.

‘Ik zou graag zien dat dit thema in onze samenleving en ook binnen onze organisatie leidt tot reflectie’.

 ‘Begrijp me goed, ik ben ook erg bij met alle mobiele middelen en zie er absoluut de voordelen van in’, aldus … (mijn moeder). ‘Maar er zijn in rap tempo ook hele vreemde effecten ontstaan’. Hiermee bedoelt ze dat mensen die met elkaar in gesprek zijn, het volkomen normaal lijken te vinden om dat contact te onderbreken voor een piepje van hun mobiele telefoon. Onwillekeurig, misschien zelfs onbewust, wordt eerst bekeken wat de oproep inhoudt. In een gunstig geval nog met ‘een vlugge sorry’ naar de gesprekspartner… maar vaak ook niet. 



Wie de schoen past, trekt hem aan
….
Ik zou graag zien dat mensen nadenken over wanneer, waarom en in welk gezelschap, je voorrang geeft aan je mobiele telefoon. ‘Als je iets echt belangrijks verwacht, dan kondig je dit toch aan?’, gaat mams verder. Het gaat dan niet over de mensen die continu bereikbaar moeten zijn of mensen die op drukke werkplekken hun mobiele telefoon zakelijk gebruiken om een gesprek op een rustigere plek verder te voeren. Het gaat haar om het te pas en te onpas. 

‘Het is me zelfs een paar keer overkomen dat mensen na mijn ziekte, bij terugkomst op kantoor aan mij vroegen; “Hi …., hoe is het?” en dan hun telefoon weer beantwoorden, voor ik twee zinnen verder was. Dat heeft me geraakt. Mensen hebben dat dan zelf niet eens door’. 




Multi-tasken en bereikbaarheidsdruk

Ook in groepen, bijvoorbeeld aan de lunchtafel, tijdens lezingen of vergaderingen, nemen mensen hun telefoon steeds weer snel, kort of lang, ter hand. Je hebt dan geen idee wat zo iemand nou zit te doen. Waar is dan de focus? En het respect voor de spreker? vraagt ‘mijn mam’ zich af. Het heeft ook te maken met multi-tasken en bereikbaarheidsdruk. Dat ervaart ze zelf ook. 
De kwantiteit van contactmomenten gaat zo ten koste van de kwaliteit. De mobiele telefoon krijgt vaak voorrang op het live contact tussen mensen. Een tip van haar: ‘Wat ik graag wil zeggen; loop eens wat vaker bij elkaar langs. Lichaamstaal en oogcontact is zo belangrijk in communicatie, dat doe je niet af met icoontjes als smiley’s in een sms.’

En ik ben toevallig beretrots op mijn mams!

Social Media depressie?

Nadat ik ‘Het VIRUS’ had bestreden (zonder synthetische medicatie), stond ik weer vol op mijn diverse digitale (door u allen bekende) meetingpoints.

Niet om nou heel erg trots op te zijn maar vanuit de marketing (old-fashion) ben ik min of meer per ongeluk in het drukke sociale media verkeer terecht gekomen. Zo beheer ik een aantal accounts vanuit verschillende branches.

In de auto sta ik vrijwel nooit in de file maar op de Timeline van Twitter & Facebook sta ik wel vaak vast op een druk kruispunt of ontkom niet aan een vervelende rotonde die totaal geen toegevoegde waarde heeft omdat het oude kruispunt met verkeerslichten prima zijn werk deed.

FOLLOW ME > FOLLOW YOU …. Wat een onzin. Sorry hoor maar waarom zou je dat willen? Ik volg bepaalde accounts omdat ze in die specifieke dialoog passen en ik graag wil weten wat zij voor leuks te melden hebben. Uiteraard hoop ik ook van meerwaarde te zijn met mijn korte nieuwtjes en aankondigingen.

Maar even realistisch…. Zoals ik het zie, men krijgt geen volgers als er niet eerst heel hard over het plein geblèrd wordt dus trapt men gemakkelijk in die valkuil. Dan worden er allerlei zgn. kleine WIN & RT acties gehouden en komen er volgers. Er zijn accounts die best wel groot zijn >3.000 followers, die PUUR bestaan uit het ‘RT’en’ van andermans WINacties. Maar wat levert dat nou op?

Logisch lijkt mij dat er eerst een analyse gemaakt wordt waarin antwoord gegeven op een aantal basisvragen; waar bevindt mijn klant zich, welke informatie platvormen bezoekt hij/zij, waar en hoe communiceert men hier? Ik durf te wedden dat je daar met je fantastische product of dienst kunt adverteren. Ja.. dat kost wel centjes maar voor niets gaat de zon op, toch?

Vanaf dat ‘meetingpoint’, kan men meer info verkrijgen via de website en uiteraard kun je daar kiezen of je ook via Twitter en/of Facebook en/of etc. op de hoogte gehouden wil worden van kortstondige nieuwtjes. Belangrijker is het aantal abonnees van de (GOEDE) digitale nieuwsbrief, die is zeker van meerwaarde, hier vindt immers merkbeleving plaats. Een Twitteraccount zou wellicht ook een goede optie zijn als verlengstuk van de servicedesk.

Zeer onlangs kwam ik een ‘vriendensuggestie’ tegen op Facebook. Een dame die ik al minstens 3 jaar niet had gezien of gesproken. De profielfoto die zij hanteert, heb ik een jaar of 4 terug gemaakt. Niet echt een heel actueel uithangbordje zou ik zeggen. Ik ben benieuwd hoe ze er nu in het echt uit ziet want ik had (believe me) al heel wat aan die foto bewerkt. Het maakte me een beetje weemoedig want ik weet, zo zijn er velen! Oh nee hè, toch niet weer ‘Het VIRUS’?

Nee, hooguit beetje Social Media depri maar gelukkig weet ik dat verstandige mensen kunnen relativeren.

Mijn advies: hou een kritische en frisse blik bij beoordeling van social media wegen en overwegen, succes!

Het ‘VIRUS’

Burn out, whiplash, muisarm, de vampierenziekte….  En nu dan ook ‘Het VIRUS’. Dan heb ik het niet over een virale bacterie of een destructieve ‘bug’ in een computersysteem, hoewel het laatste wel in relatie staat tot ‘Het VIRUS’ dat ik hieronder ga beschrijven.

Ik ben geen arts en al helemaal geen viroloog, ik zal mezelf eerst netjes voorstellen (excuses): Ik ben Ans Hoogerhuis en kom van oorsprong uit de onroerend (niet)goed en sinds een paar jaar doe ik creatief mee in het proces dat men allerlei benamingen geeft maar in elk geval iets met marketing te maken heeft. Zo ook ‘social media’. Ja, ik hoor al verontwaardiging want wat volgens de één specialist genoemd wordt, is volgens de ander een beroepstwitteraar (red. Tokkie). In elk geval ben ik geen specialist, geen ‘Tokkie’ en geen expert maar ik heb het wel overleefd, althans.. tot nu toe. Het VIRUS dus!

Ik werd besmet toen ik ging zwemmen in de rode en blauwe oceanen van de zgn. social media met als nieuwkomer Google+.  Mijn mailbox liep vol met tal van headlines, discussies, forums, etc. over Google+ en ik maar braaf alles lezen. “Oh leuk, een nieuw netwerkje”, dat dacht ik…  Maar zoveel commotie om een nieuw icoontje met een simpel ‘plusje’, dat kan toch niet ‘gewoon’ zijn?

Een netwerk opbouwen -ook al zo’n term die me doet denken aan onroerend (niet)goed- doe je niet zomaar eventjes. Men begint met tal van persoonlijke gegevens invullen in het beeldscherm en dan na 5 > VOLGENDE invulvelden, mag dan eindelijk een profiel opgemaakt worden. Tegen die tijd is het wachtwoord al vergeten en de gewenste profielfoto bleek of geen goed formaat te hebben of niet het juiste bestandstype. Maar het is te doen, voor (bijna) iedereen. En daar sta je dan, geregistreerd in een (a)sociaal netwerk en uiteraard ook direct vindbaar via allerlei andere zoekmachines. Tijd voor de volgende stap: VRIENDEN maken/krijgen/zoeken/smeken… Foto’s met namen om je profiel te vullen en de boel ook nog een beetje ‘aantrekkelijk’ te maken.

Best een klus hoor, misschien ben ik een uitzondering maar ik heb eigenlijk helemaal niet zoveel vrienden, ook geen paar honderd kennissen, zelfs niet zoveel collega’s… Dus dan maar profiel vullen met de gegevens van de verkoopster die werkt bij de bakker op de hoek! Iedereen moet er aan geloven, mijn moeder, tante, neefje, de CV monteur, serveerster bij ‘Broodje van Dik’, en dan eindelijk hebben we een aantal bereikt van in elk geval 3 karakters (mijlpaal). Dacht je dat je klaar was? Nou mooi niet want voor je het weet, ben je van ‘HOT’ naar ‘NOT’ en blijkt dat je op een meetingpoint staat dat ineens doelgroep ‘proud te be fout’ heeft…

Moeten we nu wéér opnieuw beginnen?

En daar ging het mis!! Ik begon met mijn onderzoek naar ‘DE SOCIALE MEDIA’, in het bijzonder Google+. Ik viel van nieuwsbericht in discussie, dagbladen (The … paper is out!), Apps, blogs, you name it! Uren, nee dagen… nee weken heb ik doorgebracht achter mijn laptop, iPad en smartphone. Ik sprak met ontzettend veel ‘vrienden’ maar praten deed ik met niemand. Hoe meer informatie ik probeerde te verzamelen en hoe meer meningen ik las, hoe minder duidelijk het werd. Noem mij maar dom. Maar ik kan mij herinneren dat in mijn vroegere schoolgebouw een lokaal was waar muziekles gegeven werd op het voortgezet onderwijs (nu verbouwd tot exclusieve appartementen), daar stond een tekst boven de deur: “Waar de kennis groeit, groeit de verbazing”.

Ik was ‘besmet’…. Besmet door de obsessie om antwoorden te vinden die er simpelweg niet zijn: ‘Het VIRUS’. Vandaag  ‘HOT’ is morgen weer ‘NOT’ en ieder zo zijn/haar voorkeur. Berichtgeving is meestal niet objectief en verschilt niet alleen per uitgever maar ook nog eens per auteur. Statistieken…? Ook hierin zal ik de ondeskundige zijn maar ik zie allemaal verschillende cijfers.

Als er een digitale grootheid bestaat (een soort digi-God), wil ik deze hartelijk bedanken voor de genezing in de vorm van een mega netwerkstoring hier! Ik kon op geen enkele manier online komen, bijna 1,5 week lang! XS4ALL en monteur van Guidion hadden er niet zo 1-2-3 een oplossing voor. DRAMA!!! … of niet? 

Mijn excuses dat ik geen voorspelling kan en wil doen over het wel/niet slagen van Google+.  I don’t care en we zien het wel. Ik heb thuis de boel weer aan kant, mijn mooie (aan het water gelegen) terras ziet er weer puntgaaf uit en belangrijker: ik heb mijn echte vrienden weer gesproken!

Social media is fun, kan geraffineerd ‘gespeeld’ worden (ook zakelijk), is een uitlaatklep en meer dan soms een masker. Het blijft leuk maar het moet wel leuk blijven!

>drukt op deurbel… ben ik hier als co-auteur op het juiste adres? In dat geval: ‘aangenaam’!

Het begon allemaal best onschuldig, ik dacht een beetje wijs te doen door te reageren op een Tweetje van @deSocialeMedia. Van ‘curation’ (blijf het belachelijke term vinden) naar co-creatie (tijdens mijn studie was de term ‘joint promotion’ al gewaagd!)

Tijdens de dialoog trokken we ook nog even een baantje, we zwommen door oceanen, grote oceanen… blauwe en rode oceanen, uiteindelijk zijn we aangespoeld op een eiland dat Google+ blijkt te heten. Het eiland is nog zo goed als onbewoond en lijkt eigenlijk best (heel veel) op de omliggende eilanden. Maar ik heb het overleefd en nu mag ik mezelf ten gehore brengen als co-auteur vanaf een eiland waar zakelijke bewoners voorlopig nog geweigerd (red. uitgezet) worden, ok… rijk worden gaan we hier voorlopig dus niet!

Verboden toegang. Betreden op eigen risico

Wat valt er te vertellen over Google+? Het zal vast hier en daar vast een extra tool bieden mbt uitwisselen van bestanden maar echt schokkend is het niet. De meest voorkomende netwerken zoals Twitter, Hyves, Facebook en LinkedIn hebben heel duidelijk een eigen karakter. Google+ zou een kloon kunnen zijn van Facebook, dat is althans mijn eerste indruk. Erg stellig ben ik echter nog niet hoor en alles onder voorbehoud want als zakenvrouw mag ik officieel niet binnen de landsgrenzen van Google+ komen dus ik kijk nog even langs de zijlijn.

Social media, PLAY THE GAME, proberen is leren… ik sta er open voor! Maar wat Google+ betreft, nu nog niet. Ik erger me al jaren (en vele met mij) aan 2 lades vol met kabeltjes, opladers, adapters en USB aansluitingen voor mobiele telefoons (ik heb elk merk al gehad), digitale camera’s, iPad, etc. Er schijnt een ontwikkeling gaande te zijn om producenten van de diverse apparatuur met een universele ingang te laten werken, TOP!

Misschien is dit wel de basis voor een echte ‘supra-social-hub’? 1 Netwerk met verschillende tabbladen waarin naar eigen inzicht contacten in 1 of meerdere categorieën kunnen worden ingedeeld, van persoonlijk, privé, zakelijk, fun, etc. Uiteraard ook hier een geïntegreerde zoekmachine, chatfunctie, mailaccount en mogelijkheid diverse App’s toe te voegen. Niet meer inloggen, uitloggen, elders inloggen, daar weer uitloggen, 10 tabbladen open naast mail en documenten. Gewoon alles op 1 hoop vegen, 1 overzichtelijk dashboard die men naar eigen inzicht en behoefte kan indelen en aanvullen.

….. Aaarrrggg!!!! de wekker!!! Huphup!!! Maar ik lig nog zo lekker, ik had een droom, een droom over kraakheldere wateren. Ik zwom…. Ik zwom naar een schitterend eiland, een rein stukje land midden in die oceaan, waar ik zo welkom was. Het had alles waar ik ooit naar verlangde, niks meer & niks minder